75
Und öiza ligt er dau, der Moh, —
Könnt' sei vielleicht, er löbet' no:
Sei Streit'n und sei Eig'nsinn
Macht, daß er ligt in Grob scho drin.
Der Edelmann und sein Rnecht.
C⸗ is scho lang, vur Alters no,
I Und an von höi röcht weit, —
Dau haut mer nit su vürnehm thou
No zou derselb'n Zeit, —
Dau macht a junger Id'lmoh
Aff's Land an weit'n Riet.
Und, daß doch Ahs sein Gaul versicht,
So nehmt er 'n Hans'n miet.
Sie reit'n fast a ganza Stund,
Es wörd ka Wurt nit g'red't;
A Jeder haut sei Pfeifla g'raucht,
Als gieng' dös Ding in d' Wett.
Oiz sagt der Herr: Reit' vur dau, Hans,
Und reit' dau her zou mir!
Hiz horch, mir wörd die Zeit su lang.
Waßt du denn nirx derfür?
Der Hans haut g'mant: An Zeitvertreib?
Dau wüßt' i freili kan.
*
X
Edelmann.
No, du waßt jo mei Lebta nix!
Horch, i waß selber an.