129 — 
Grod a Woch'n hob' i's trieb'n, 
Hob' i scho ausg'lernt g'hat. 
In a Wörthschaft bin i kumma, 
Ober dort, dau haut's mi g'reut, 
Daß's su bald an End haut g'numma, 
Grod dös G'schäft, dös häit' mi g'freut! 
Und mei Herr haut's ah empfund'n 
Und wörd's spür'n in sein Bouch, 
Häit er meih'r solchi Kund'n, 
Göb' ihn KNaner Woar gnoug. 
ODber nau 's Student'nlöb'n, 
Hob' i denkt, wär' wos für di. — 
Haut mei Vormund 's Göld hergöb'n 
Und haut Alles b'sorgt für mi. 
Herrli reit'n, tanz'n, fecht'n 
Hob' i könnt' in korzer Zeit; 
Trink'n, und dös nit in schlecht'n, 
Dau häit's Kaner bracht su weit. 
—* 
J 
Hob' i doch dös ah proböiert, 
Hob' in ganzer korzer Zeit 
Um mei bißla Göld studöiert, 
Haut mi ober ah nit g'freut: 
Alles wär' mer röcht no g'wös'n, 
Schöi mog wuhl dös Löb'n sei, 
Ober dös Collegi-Lös'n 
Is in Kupf nit ganga nei. 
Von mein Vatter an Bekannt'n, 
Bei an alt'n Id'lmoh, 
Grübel, Gedichte.