— 5 —
Dau fteiht der Bow und fhHaut’n oh,
Haut wuhl nu hamli g’'lacht,
Und morring Haut er’8 wider fu,
Und oft nu Srger a’madcht.
Diz ober wörd der Mafter bäis, —
Dös 18 fa Wunder niet, —
Und jagt: Wos willft’ denn thou? döSs fog’!
Den Aug nblid dau ried’!
Diz ärbet’, oder wart’ des. Kind, —
Nied’, — oder e8 git Wir!
„S wart’ fa Kind und ärbet’ niet,
X will von bad’ın nix.“
Die mißvergnügfie Heirath.
®, wenn fi ner nit g’heivet Häit’.
Dis wüßt i, wos ti thät’;
S’reut hHaut’3S mi {ho viel hundertmaul,
3 i3 halt ober 3 {pöt.
OD Eihjtand d53 hob’ i nit g’mwüßt,
Daß du a fu a Weihjtand bift!
S$ hätt’ mi g’h9sit’t vur dir
Und beffer a’jeha vür!
Mir iS der Tog als wii die Nacht, —
Daft jedes wörd mer z'lang;
Dan Tog verdröißt mi, wos if fiech,
ff d’ Nacht, dau wördz3 mer bang.