— 15 —
Doch, wenn i foh, 10 bring’ Un miet;
hal’ ner awal die Nüf’.“
No. Siz, nix Närrfcher’8 fieh i niet, —
Der fängt zon thal’n ob, 1
Und Mappert mit’n Nüfl’n rum,
Su närr{h mer’s denfn Koh:
„Hauft du an Thal, hob’ ti an Thal,
Döi g’hätern mei, döi dei!“
An Sof no haut er ba ihn g’hat,
Dau wörft er |’ händvul nei.
Diz, wöi fi ANeS in der Welt
Oft grod fu Ihid’n mouß!
Der Pfarrer haut in Körcdhhuf g’wohnt,
Und haut an bäif’n Fouß;
Viz thout den grod fei Bah fu. weih,
Cr foh’8 nit hHalt’'n. aus; 1
Bür lauter Schmerz'n fit er 3’ Nachts
Amwmal zon Fenfter naus.
„Wo8 i3 denn dö3? Wos hair i denn?
WoS mouß in Bahhaus fei?
3 häier’ Bah und hHäier’ no:
Dau dDii fjenn mei, Döi deil.
3 bleib um AlNes in der Welt
Nit Länger dau allah,
Denn, wii i hHäier, thaln jo
Die Taudt'n ihri Bahl“
Son Pfarrhaus geiht mit Fleiß a Thür,
Sn d’ Müßnerswohning nei, 1
Daß, wenn mern Müßner hob'n will,
Su mouß er'alet dau fei,