—7 2æÿ— — * 
—* 
* 
— 
46 
Diz lach'n mi die Weiber aus und sog'n: Dös is schö 
Hatt sunst su bravi Pferla g'hat, und heuer möißur göih! 
No, wenn mer s' denn nit hob'n koh, i bring' halt kani zamm: 
diz reit'n dösmaul Sie derfür, so bleib'n mir derhamm. 
Mir, reit'n? Su wos, dös wär' schöi! haut Ana zou mer g'sagt, 
Er, wenn er mant, su brenn' er sie, nau ober göb' er Acht. 
Meintwög'n, schreia s' alli zamm, proböiern thenn' mer's doh; 
Wenn's ihna nimmer g'fall'n thout, so steig'mer wider oh. 
Su goar wuhl is's mer doch nit miet, i glab', i treib's nit z'lang; 
J waß nit, welcha z'eierst kummt, denn dau geiht's nauch 'n 
Rang. 
Su fang' i halt ba meiner oh, nau mog's mer göih, wöi's 
will; 
J bin's scho g'wohnt, daß s' örger schreit, subald i sog: 
schweig' still! 
Sie wär' mer sunst a löiba Frau, su löib als Ana höi: 
Sie wäscht, sie singt, sie zankt derzou scho alli Mönta fröih. 
Su in der Woch'n schnorrt s' a weng, dau git mer nit viel 
draf. 
Ner grod den Tog, wenn s' wasch'n thout. dau is der Teuf'l af. 
Dau reit'n Ah' frisch vorna weck, und derer senn scho viel, 
Döi reit'n ihri Mad'n krumm, zwou oft a jedes Ziel. 
No, solchi Gäul', döi git's jo g'noug, döstwög'n senn s' jo dau; 
Wenn's ana nimmer dauern koh, so is die ander' frauh. 
Mei Schwieger sagt's fast alli Tog', daß s' goar ka Plaug nit 
bhuit', 
Als grod mit ihr'n Mad'na dau, daß s' kana röcht versteiht. 
Sie b'haltet' s' gern alli lang, und braucht 'ra doch su viel: 
Des Jauh'r sechs? — döi langa niet; halt a zwou alli Ziel.