— — — —— — 
** 
— 
— 
—J 
—— 
X 
— 
** 
20 — 
Nau hob' i freili Alles thou 
Und göb'n, wos i koh; 
On ihr'n löib'n Nomestog, 
Dau hob' i s' bund'n oh. 
Sie haut si vöier Woch'n scho 
Aff's Kindlab'schierets g'freut; 
Denn döi haut's scho nauch All'n g'lust't, 
Wöi meih'r alti Leut'; 
Und wenn mer wos haut z'ess'n g'hat, 
Su gout a bißla wos, 
Wer haut 'n best'n Biss'n kröigt? 
Natürli, die Fra Bos. 
— 
Und Alles häit' i ger'n thou, 
Denn wer häit' su wos glabt, 
Daß mi die Alt' und meih'r Leut 
Su aff die Letzt dertappt? 
Und daß's su bravi Leut' no git, 
Und schleig'n si dau ei, 
Und lauss'n mi Herr Vetter hint, 
Herr Vetter vorna sei! 
Derzwisch'n is die Alt' asu 
Ba'n Leut'n rumma knappt 
Und haut von ihr'n Göld derziehlt; 
Dös haut a Jedes glabt. 
Haut g'sagt, daß s' scho su olt öiz is, 
Daß s' nix mitnehmt, wenn s' störbt, 
Daß s' ner an gout'n Freund no möcht', 
Der doch ihr Bißla örbt. 
—Z 
7 
Siz kumma allerhand su Leut' 
Und keih'rn bei 'ra ei,