— 38
Der Bauer, — wer verdenkt ihn dös? —
Er schaut si immer um
Und denkt: dau spann' i löiber aus,
Daß i dau weiter kumm'.
*
Und wöi er d' Ochs'n thout von Pflug,
So thout's an Dunnerschlog;
Diz ober fängt der Bauer oh:
Ja, wart' ner! wenn i mog.
Schmeckst' wider a Poar Oechsla g'wieß?
Na, dös senn Ochs'n dau!
Du schlogest s' eppet wider taudt, —
Wos fraugest du dernau!
Hot, wio, Scheck! geht zou a weng!
Die Woar bleibt dau basamm;
Mog's meih'r dunnern oder niet,
So senn mer doch derhamm.
Die zärkliche Frau.
Wenn mi mei Lebta wos haut dauert,
So dauert mi döi Frau öiz dau;
Denn su haut doch no kana trauert,
Es git scho ah, döi wär'n frauh.
Dau kon mer's ober deutli sög'n,
Wöi töif daß döi der Schmerz haut beugt;
Wos derer on an Moh is g'lög'n,
Dös haut sie aff die Letzt scho zeigt.