Des Glssla steiht scho aff'n Tiesch,
J schenk' der scho ahs ei.
Wenn i wos z'gratalöiern wüßt',
J gieng' der selber miet;
Alah i hob ka Aemtla, ih,
Und ah kan Mant'l nit.
2*
H.
Der Mant'l, horch, is ah niet mei,
Den hob' i ah entleiht;
Dau haut wuhl heunt der Zehest kan,
Der in an Mant'l geiht.
Denn heunt git's Mänt'l, blaub und weiß,
Und schwarzi, wöi mer s' denkt;
Döi gratalöiern all um's Göld,
A Jeder will wos g'schenkt.
Fr.
Diz sog' mer ner, wos kröigst' denn su?
Du sammelst jo drei Tog'.
H.
O rouh'! dös is, waß Gott! su weng,
Daß i's nit sog'n mog.
Dau git's der Leut', döi foahr'n der
Die Sunta ordinär,
Dort hob' i sunst drei Batz'n kröigt,
Hiz göb'n s' Grosch'n her.
Fr.
Dau is döi schlimma Zeit droh Schuld;
Es zöigt halt Jedes ei.
Haust röcht, als wenn mer Steu'r git,
Wou Kah's nit reich will sei.
Du haust g'wieß ah an sabern Thal
Aff's Rauthhaus trog'n naf?
Fr.