111 — 
Frau W. 
No, öiz lauß'n Sie's ner göih; 
Mit mein Moh dau ried' i scho, 
Und es kummt, die Wauhret z'sog'n 
Doch des Manst aff mih ner oh. 
Und nau wög'n dess'n dau, 
Wos i hob' von Göb'n g'sagt, 
Lauß' i mi nau doch nit schimpf'n, 
Daß mer eppet drüber lacht. 
Frau P. 
Freili, dös is ah des Best, 
Denn wos nutzt döi Reuigkeit; 
Amaul is der Brauch asu, 
Und nau läßt mer's göih su weit 
Frau W. 
Wenn's amaul der Brauch su is, 
No, so schmeckt's an Jed'n gout, 
Und mer haut jo doch nau z'hoff'n, 
Daß mer's wider g'nöiß'n thout. 
Frau P. 
O, ja wuhl! Sie glab'n's niet, 
Ihna häit' i grod su gern, 
Und döstwög'n wünschet' i, 
Daß Ihr Moh soll G'schwurner wer'n 
Und öiz löb'n S' halt röcht wuhl! 
Denn öiz mouß i wörkli hamm; 
Wenn si sollt' dös Ding su schick'n 
Kumma mer scho öfter zamm. 
Frau W. 
Ro, so löb'n S' ah röcht wuhl! 
In Herr Vetter sog'n S' ner, 
Er soll uns die Eih'r göb'n, 
Wenn's asu könnt' sei ung'fähr. 
— ———— 
— 
— ——— 
— 
— * 
A 
—3 
— 
— 
— 
—— 
— 
2*2 
— 
*— 
— 
—* 
— 
— 7 
* 
——— 
— 
———— 
*8 
—— 
— 
F 
— 
5— 
—— 
—— 
** 
— 
5 
* 
7 5 
633 — 
*** 
8 
— 
* 
— 
— 
* 
22 J