t, 
Weng. 
dul, 
Iler, 
ld. 
alt, 
99 — 
Daß dir nit goar z'viel Hitz in Kupf 
Wörd von der Sunna g'macht. 
Und wennst' a weng wos spür'n sollt'st 
Su kumm' ner zeitli vür: 
Su wöi mer'n Gäns'n helf'n thout, 
Su hilft mer eppet dir. 
Die alten Späße. 
J hob' a ganz alt's Bouch öiz g'lösen, 
Wos selmaul für a Zeit is g'wös'n, 
Dau hob' i mi verwundert ih! 
Mer haut doch no ba selb'n Zeit'n 
An G'spaß g'macht oft umsunst in Leut'n, — 
Und su a Zeit, döi freuet' mi. 
Die Fischer hob'n ihri G'späßla 
Dort aff der Schüt, ban Fetzergäßla, 
Vur Alters aff der Pengez g'macht; 
Döi hob'n su wöi Lanz'n broch'n, 
Anander in die Pengez g'stoch'n, 
Nau hob'n d' Leut' von Herz'n g'lacht. 
Dau haut mer nu a Fechtschoul g'halt'n; 
NRau hob'n unsri löib'n Alt'n 
Mit Lach'n zon anander g'sagt, 
Wenn Aner haut an Aug' verlur'n: 
Für dös is er a Fechter wur'n, 
Häit' er sei Sach halt g'scheiter g'macht! — 
34 
—— 
— 
7 
—— 
— 
7 
— 
—— 
— 
e 
3 
— 
** 
— 
— 
— —* 
— 
—— 
— 
—— 
— 
—ni 
—* 
— 
——