——
34
Der Kaffee.
Sn derer [öib’n, gout’n Welt
Sit’8 fu viel gouta Woar,
Und doch, wenn’sS kan Kaffee nit göb’,
& alab’, i fterbet? goar.
3 fon Siz Aner trinfn fröih
Meintwög n, wos er mog:
Wenn i fröih mein Kaffee nit hätt”,
Dis wär’ a harter Log.
Mer mouß jo doch woS hHob'n fröih;
N Suppn wär wuhl gout;
Dis ober is der Yöhler nau,
Daß’s An fu dörft'n thout.
& aöb’ mei bißla Kaffee niet
Sröih fürn beft’n Wei!
Denn, wenn | qoar an Brontwei trink’,
Su [Olauf £ fteihned ei.
S& trinfn nit, mil mancdhi Leut’,
Sechs, fieb’n Scohälla fröih,
S trinfn juft fu vlürnehm niet,
Doch ah fa fu a Bröih.
S& brocf” ah nit des Braud vurher
Scho in a Schüffl’l nei,
S ef’ a bißla wos derzou,
Bisweiln tunl’ 1 ei.
Und fu bleibt dis mei Fröihftüc fort;
Mir IHmecdt mei Kaffee gout,
CS thout An jo der SG’ruch ho wuhl,
Scho wenn mer’'n mach’n thout
On gjündft'n ober iS er doch
Su, wenn mer gefi’n haut,