72 
Wenn on Neujauh'r z' Noachts alli Glock'n singa, 
Wen dös Geböt nit thout ins Herz neidringa, 
Der dauert mi, der mouß sah su verdorb'n, 
Daß's besser wär', er wär' als Kind scho g'storb'n. 
Die Austerglock'n, wenn döi läut'n thenna, 
Döi sog'n an Jed'n: Mensch, heunt kohst's erkenna, 
Wall unser Herr erlitt'n haut in Taud, 
Dös haut di g'rett' as aller Angst und Nauth. 
Ganz anderst klinga nau die Glock'n z'samma 
On Pfingst'n dau, und kummt es Fröihjauh'r ganga, 
Dau ried'n s' der vo Hoffning, eiwin Löb'n 
Und sog'n: Dei Sünd'n, döi senn dir vergöb'n. 
Ah Glock'n kenn' i no, wenn döi thout läut'n, 
Nau red't s' von Asanandergeih und Scheid'n. 
Döi Taudt'nglock'n wenn i häiern thou, 
Döi ruft mit ihr'n Mund zur eiwin Rouh. 
Mit ihr'n dünna Stimmla thout s' an sog'n: 
O Mensch, häier af mit Jammern und mit Klog'n, 
Den, wou mei Stimm' ins Grob öiz neibegleit't, 
Den is öiz wuhl, der löbt in Seligkeit. 
D'rum überol, wou Köringglock'n klinga, 
Dau thenna s' dir an Trost ins Herz neisinga, 
Und jeder Mensch, ah wenn er tappet is, 
Die Glock'nsprauch' versteiht er, dös is g'wieß.