— 208 —
Meine Erinnerung 1863.
Wenn ih fröih oft nauch'n Schlummer,
Wou nu All's in Federn liegt,
Drunt' in Gärtla, frei von Kummer,
Manchmoal suh a Verschla dicht,
No, dau fall'n mer öfters fei
Die vergang'na Zeit'n ei.
Wou ih oft mit Kummer, Sorg'n,
Elend g'runga hoh und Nouth;
Wou ih manch'n löib'n Moring
Mih oft g'sehnt hoh nauch'n Toud.
Wöi ih ober standhaft doch,
Hoh ausg'halt'n in mein' Joch.
Wöi ih g'sorgt und g'schafft und trieb'n,
Daß ih, als a broaver Moh,
Wall mer sunst nix übri blieb'n
Mei Familia näiher'n koh.
Und wöi mir mei Schöpfer hout
G'holf'n oft as meiner Nouth.
Mir is' oft des Wasser g'loff'n,
Bis on Hols und weiter no,
Mih haut manches Schicksoal troff'n
Dös an' steiht nit g'schrieb'n oh.
Ober mei Vertraua woar
Af'n Himm'l ganz a goar.
Du haust mih ah nit verstouß'n,
Wenn die Nouth am gröißt'n woar;
Wenn mih 's Glück hout ah verlauß'n