Zom wandl undd
vnd vnser seel da durch gesunt Die sonne ver
bir gt yhren scheyn / es spalten auf felssen vnnd
stein / die eꝛd eꝛbebt vor seinem blut / da von sich
auch manch grab aufthut / Beweynen wyr
nach seinem radt / vns selbest vnnd nicht seinen
todt / deñ wir so gantʒ elend vnd schwach / seind
yhm des leidens ein vrsach O schawen wyr
den bischof an / ð vnser sund versuͤnen kan / vnd
vns fůren jnns himmelreich / deñ jhm jst nech
wirt niemandt gleych Nicht mit bocks oder
kelber blut / versuͤner er des vatern mut / sonder
mit seinem eignen blut / macht er al vnser sachẽ
gut Bleibet priester jñ ewikeit / bestetiget mit
gotes eyd / vnd giebt nach melchtzedechs weiß /
den hungrigen geystliche speyß Eyn solcher
bischof war vnns not / der nicht meer foͤrchten
darff den tod / der auch vnser schwacheyt ver⸗
socht / vnschuͤldig sey vnnd vnnerflucht· O
christe setʒ deiñ bitttern todt / fuͤr vnser sund vñ
missetat / sey mit deinem opffer vor gott / vnser
versůner fruͤ yond ssaa n
— —
—— ———— — — —EXVIEIYVA
*
ver⸗
*
—
— 7
⸗ F
—A
—
nodes