19 —
Die engen Stiefeln.
Zon Bug Hchöipn geiht’$ heunt naus,
Mer trumm’'lt alt Burger raus,
M Feder fackt fei Fint'n af
Und ftect an rauth’n Buz’n draf,
NM gröine Majchn afı Haut, —
Die Frau faat: Mob, dDS ftetht der quutk.
Und vurn Kapitän fein Haus,
Dau thalt mer die Patrona aus;
Er läßt des Ö’miehr zeirft prefentöt’rn
Und nau mit röchtsum abmarfchöi'rn.
Wer’8 g’'Jög'n Haut, haut freilt g'Incht:
Düi hob'un röchts-, Ddüti Minksunme a’macht.
Sur eirft’n Glied marfhbi'rt a Mod,
Su [Oledht mer ner marjchöiern foh,
Cr wad’'lt hie, ev wacd’lt her.
Dis jicht der Kapitän ung’ fähr,
Und jagt: Kon Er deun nit g'Iheit güih?
Bi Zeufl! Herr. dSsS jicht nit {chöt!
Dis glab’ i fh, fu fagt der Mvoh,
Sie mejj’n mir dal Stiefl oh,
Und madh’n mer | halt doch viel z'Ela,
S$ jpür’, waß Gott! an jed'n Stah;
Subald ti drauß bin, z0ig' i | aus;
Mei Frau, dii bringt mer d’ Schlarfn naus.