110 — 
Die Nörgler. 
In Wörthshaus höi zon weiß'n Churn, 
Ih sog's ganz unverhüllt, 
Dau is a Stück ausg'föihert wurn, 
's is werth, daß mers derziehlt. 
A Tiesch vull Bärga kumma höi 
Die Samsta dort'n z'samm, 
Döi freß'n, — sahf'n, — zoahln ah schöi, — 
Vur Swah gäith Kahner hamm. 
Doch in der letzten Samsta Nacht 
hob'n vöier Mann dervoh 
ASpitzla miet an Stammtiesch bracht, 
Mer schauerts nit drum oh! 
Walls z'vur hob'n g'suff'n ohnd Gleich'n, 
Su koh 's nit anderscht sei; 
Drum thout si ah der Flaschner schleich'n 
Zon hintern Thürla rei.