— MA— 
87 
20. Oes IIIitbringerts. 
IFFenn Ahner haut sei Frau recht gern, 
VB CThout s' in Pantoff'l schwingal 
Dau kenn ih ah vo höi an Herrn, 
Der koh a Löidla singa. 5 
Sei Frau is ihn zon Fress'n gout, — 
Er is eb'n a Vonditter, — 
Doch wenn er s' nit mietnehma thout, 
Nau störmt s' als wöi a G'witter. 
Und läßt s' 'n jo allah doch fort, 
Nau thout s' er si ausdinga, 
Daß wou er higäiht, er von dort 
Wos Gout's ihr mouß mietbringa. — 
Dau neuli wöi a Fieschschmauß woar, 
Wou g'fress'sn werd nauch Not'n, 
Dau haut mer ah dös Eihepoar 
Zo der Partie eihg'lod'n. 
Die Frau denkt: „Dös versahm ih niet!“ — 
Fiesch thout s' eb'n recht gern nasch'n; 
Doch wöi der Oab'nd kummt koh s' niet miet! 
In andern Fröih mouß wasch'n! 
Die Waschfrau is um fünfa b''stellt, 
D' Madam thout miet ohfanga 
Und dau mouß zfröih in dera Kält' 
In Wasser glei 'rum langa. 
Drum is gout, mer is g'sund basamm, 
Haut Rouh die Nacht durch g'hatt'n; 
Der Wäsch' z'löib bleibt ss dösmoal derham, 
Döi gäiht nau gout von Statt'n