3 
Und sagt, es is sei Frau su kronk, 
Er soll s' halt schaua oh, — 
Und für'n Louh, Herr! sorg er niet, 
Z'maul wenn er helf'n koh.“ 
Kam haut's der Bauer no vermouth't, 
Su is der Docter dau. 
G'schwink führt er mit der Kapp'n roh 
Und sagt: OHiz bin i frauh. 
Der fraugt die Frau, — su wöi mer fraugt, 
Und mant: 's is haucha Zeit! 
Es häit' scho soll'n eih'r sei; 
Allah su seid ihr Leut'. 
No, öiz ner Dint'n, Federn her, 
So schreib' i a Recept, 
Dös trackt in d' Apotheik'n nei, 
Und wenn ihr's übergebt, — 
„Ja, Herr, ka Schreibwoar hob' i niet.“ 
Wou kröigt mer denn öiz döi? 
„J wüßt' in unsern ganz'n Durf 
Ka Tröpfla Dint'n höi.“ 
So lafft ner g'schwink in's Schoulhaus hie 
Und laßt euch's göb'n dort. 
„O, Herr, dau is ka Mensch derhamm, 
Döi senn öiz Alli fort.“ 
Ja no, so sagt, wöi schreib' i denn? 
„Ga, Herr, dös waß i niet. 
J hob' halt denkt, döi Woar asu, 
Döi bringt er selber miet.“ 
Su gebt awal a Kreid'n her. 
„Ha, wenn i ana häit'!“ 
Doch, wöi er in der gräißt'n Angst 
—A 
—————— 
—— 
—Se 
——— 
—— 
* — 
— . 
—* 
—— 
—E 
— 
—e 
— 
** 
— 
— 
— 
* 
—— 
53 
— 
* 
383 
— 
— 
* 
* 
— 
* 
——— 
—3 
— 
* 
5