105 
— — 
— 
Zur 25 jährigen Lehrfeier 
des Herrn Brofessors Ir. Wanderer. 
Na, dös lauß ih mir nit nehma, 
möißtet mi meinad jo schöma, 
schicket ih kan Glückwunsch nit; 
konn ih ah ka Ried'n halt'n 
s woar nit Brauch ba unsrri Alt'n, — 
fei'r' ih doch dös Fest ah mit. 
Bist Du's doch in Nörnberg g'wes'n, 
wöi ih in der Zeiting g'es'n, 
der mei Brünnla ohgeb'n haut; 
bin ih ah ner kla und b'scheid'n, 
derf doch Mancher mih beneid'n, 
is er dreimoal ah su grouß. 
Könnt' ih ner as meini Räihrla 
zabern — wöi su in an Mäihrla 
Dunner, wollt ih zabern ih! 
lauter Geld möißt' dau rauslaf'n, 
und häitt' ih nau su an Haft'n, 
kröigast'n gleih Du von mir. 
—ÆWW