187 — 
Der Berr Pogk. 
Dau rast Aner aff a Stödtla, 
Den begieg'nt grod a Moh, 
Fraugt er'n: Kon Er mir nit sog'n, 
Wou i in Herr Voat treff' oh? 
„Vogt? — dau senn höi unsrer drei: 
Stadtvogt, Landvogt und ung'fähr 
Git's no an Herr Bett'lvogt, — 
Ober dös bin ih, mei Herr!“ 
— * 
——— 
*** 
—RX 
— 
57 
— 
— *5— 
T7 
—— 
—— 
— 
J————— 
—7 
—— 
—— 
—— 
3383 — 
IX 
—8 
— 
— 
X 
— * 
J———— 
—— 
— 
— 
——7 
— 
— 
25 
— 
2 
—8 
Die Einquarkierung der Franzosen 1801. 
Hob' s', leider! ah derlebt, döi Zeit, 
Wou Mancher drüber seufzt und schreit, 
Und häit's nit glabt bis on mei End, 
Daß su a Zeit no kumma könnt'. 
Wer eierst su a Stell no haut, 
Döi 's Jauh'r tröckt kan Biss'n Braud, 
Und haut mit aller Möih oft no 
Aff' d' Letzt des Teuf'ls Dank dervoh! 
Häit bald in meiner Nachberschaft 
Banah mit manch'n Nachbern g'rafft. 
J hob' mi ober g'höit't Gottlob! 
Daß i mi nit derzörnt hob'. 
22 
—— 
— 
—— 
— 
—* 
* 
— 
9 
* 
—— 
** 
— 
—— 
* 
—— 
RXX 
* 
** 
*