Der gesunde Appetit. Wenn Aner haut recht Appetit Und koh recht viel vertrog'n, Nau haßt's: „Dös is a g'sunder Mensch Der haut an gout'n Mog'n!“ Wenn Aner z'moal nit g'näschi is Der werd ah oalt, no dös is g'wieß. Dau wohnt höi in 'ra Vurstoadt wou A Frau, dös is g'wieß wauhr, Döi ziehlt su zerka, wöi i sog' Halt zwa a neunzig Jauhr. Und haut an su an gout'n Mog'n, Döi könnt' nu Kies'lstah vertrog'n. A moal dau kummt ihr Tochter ham Döi woar a Wäschi eb'n — Ba dera haut die Mouter g'wohnt, Und b'schlöißt dort ah ihr Löb'n. Döi bringt a schöin's Stück Saf'n miet, Legt 's af 'n Tisch und sahmt si niet, Geiht 'naus und b'sorgt ihr' ander' Sach'. Hitz thout se si' g'rod füg'n, Doaß d', Mouter in die Stub'n kummt Und sicht döi Saf'n lieg'n, ABroud liegt af'n Tisch derbei, Dös is für mih, su denkt si gleih.