"nn
„A
121
a
Haut nit viel g’föhlt, fie wär'n g'loffn.
Wos Dunner! fängt der Vatter oh
Und jagt: Su wauher i thou’ [öb'n,
Wenn mi döS Ding nit [ho haut g’ahnt!
S$ hob’S den Kerl heunt oha’fög’n,
Cr macht fa weita Ras in’s Land.
Der VBatter jagt: Du Hojablauf’n,
Wennft’ von der Fremd ner ried'n thouft,
So dörfft di fiher draf verlaußn,
Daß DD’ on den Tog no raf’n moußt.
Die Mutter jagt: I danf in Himm'’I,
Cr is doch g’jund Siz wider dau;
So hob’ Un doch ba mir, den Zümm’l —
S Jaua’n’8S niet, bin herzli frauh,
Der Peiter jagt: No, 5iz, meintwig n;
Wenn ti ner nit häit alabt, es {ANneit,
Und häit’ i döi zwii Wög’ nit g’fög'n,
Nau wär’ | ober freilt weit.
Das Yeik.
Qit haut mer Iho von Bett dervziehlt,
€3 Joll ju ung fund jet,
Und g’löf’n hob’ £ ah Ddervoh,
Dau fällt’8s mer eb’n ei.
Den möcht’ £ ober Fkenna, ih,
Den, der mi überred’t,