148 —
,
Es stenna Ani freili ner
Su aff'n Ohstand dort,
Und wenn a su a Reihla kummt,
So schleig'n s' ah mit fort;
Und Mancher geiht von weit'n ner
Dort in der ginstern rum, —
Döi wiss'n scho, daß's G'spenster git,
Und schaua si dau um.
Su geiht letzthie a junger Herr
Dort aff'n Schnepf'nstriech;
GHlei kummt a su a G'spenst und sagt:
J glab', Sie souch'n mih.
Der Herr sagt: Ich such' Niemand hier!
Jedoch, was will sie denn?
PVerzeiha S', i hob's halt nit g'wüßt,
Daß Sie der Herr nit senn.
Doch, wenn i Ihn'n döina könnt',
Dan stünd' i gout derfür,
Daß's Ihn'n g'wieß niet reua sollt'
Oiz genga S' ner mit mir.“
Nu, sagt er, und wohin denn nach?
Sie hat doch g'wiß Quartier?
„Quatöi'r? — dau hob' i freili kans;
Es wohna Leut' ba mir.“
„Je nu, wenn sie kein Zimmer hat, —
Adieu!““ Su geiht er fort,
Und sie steiht, wenn s'ta Schlogfluß häit'
Von weit'n troff'n dort.
Giz löfft glei Ana aff' sie zou
Und sagt: Wos is denn sud
Haust g'wieß röcht hundsdumm mit'n g'red't?
„So h'äist'n g'halt'n, du !“
„„Hob' g'mant, es is scho richti öiz;