Jp.
281 —
Und git öiz Wünsch', dau koh die Kunst
Banah nit häicher steig'n.
Daß Alles immer schöiner wörd,
Dös koh mer dau scho sög'n, —
Haut's denn mei Lebta no ba uns
Su roari Glückwünsch' göb'n?
Mer haut s' aff all'n Plätz'n fal,
Su schöi mer s' ner koh denk'n:
Mer kon An um an Tholer an,
An um an Grosch'n schenk'n.
Und su erbauli waß i nix,
Als dau is mancher g'schrieb'n,
Von Löib und Treusei bis in's Grob
Von Hoffnung übertrieb'n.
Dau kafft a Mad an Raus'nbusch,
Dau is a Wünschla drinna,
Daß, der'n kröigt, den Tug'ndwög
Vur Lach'n nit koh finna.
—*
———7——
—
5
⁊x*
——
—
—
—E
———
—
*
——
5 —
X
— *
—————
——
————
—
—
—e—
— —*
—
5**
—e
75
—558*
*
—
Sunst haut mer halt drei Höift'n kröigt,
A Muschketnuß*) droh steck'n,
Döi haut des Jauh'r An bewahrt
Vur Zurn und vur Schreck'n.
Hiz göb'n s' Wünsch', dau ried'n s' drin
Von Störb'n, von Erblass'n,
Und wenn's drei Woch'n haus'n oft.
So bhrennt's in all'n Gass'n.
Su vurnehm sicht mei Wunsch nit aus,
Dös wörd mer nit verlanga;:
J will jo su galant nit sei,
Von auß'n nit mit pranga;
*Mustatnuß.
F