'nn. 
hi ddi 
ddi 3uh! 
4 
Leut 
dos orled 
aner niel. 
outht, 
89 
Vetter J. 
Wos hatt'r denn nau glabt? Ihr hatt g'wieß denkt, wenn s 
kumma, 
Sie bringa euch nau miet, wos s' andern Leut'n g'numma? 
Geht hie, macht Freiheitsbam', setzt solchi Kapp'n af, 
Trinkt aff der Freiheit Wuhl, singt ihri Löider brav! 
Vetter P. 
J hob' nit g'sunga, ih, dös koh ka Mensch nit sog'n, 
J hob' kan Bam nit g'hat, ka sötta Kapp'n trog'n; 
Ner ober halt asu döi Freiheit häit' mi brennt; 
Diz ober siech i's wuhl, döi nehmt a lumpets End! 
Vetter J. 
Von derer Freiheit schweig', döi klingt öiz nimmer schöi, 
Mit derer häit'n s' längst zon Teuf'l soll'n göih. 
Döi mach'n Mensch'n frei — halt ner von ihrer Woar, 
Sie brenna Häuser weck, wer bitt't, den mord'n s' goar. 
Es git ka Schandthat niet, döi dau nit wörd verbibt; 
Ohspeia sollt' mer An, der su a Freiheit löibt. 
Doch schreib'n s' no vurher, eih' s' in a, Land hiekumma, 
Daß Ka's nit flücht'n soll, kan Mensch'n wörd wos g'numma. 
Su treff'n s' fei die Woar nu schöi ban Leut'n oh, 
Daß dös verstuhl'n Pack ner meih'r stiehl'n koh. 
Vetter P. 
Horch, 's Direktorium kröigt dau des Wengst dervoh, 
A Jeder rabt und nehmt halt, wos er kröig'n koh; 
Döi grauß'n Offizier' und döia Commissär', 
Döi b'halt'n wärli 's Manst und göb'n bloutweng her. 
Vetter J. 
Su häit'n s' z'eierst ah kan solch'n Lärma g'macht; 
Kan Mensch'n nehmt mer nitx, haust du jo selber g'sagt. 
Vetter P. 
Horch, dös verlaug'n i niet, mein Beifall hob'n s' g'hat, 
Wöin' röcht weit weck senn g'wöst, — dau hob'n s' uns R 
g'schadt; 
& 
42 
———— 
— 
— ** 
—— 
—, 
**— 
— 
XCC. 
— — 
** 
— 
—— 
E 
— 
— 
— 
—E 
7 
— 
—* 
— 
** 
— 
— 
——— 
* 
— 
77— 
—7 
* 
JNil.