AIe. 
— 185 — 
Der Bou is ober g'scheiter g'wöst, 
Er haut ka Freud nit droh, 
Wenn er die Kinder wart'n soll, 
Löfft er awal dervoh; 
Und haut er'n zo der Aerbet thou, 
Döi haut'n goar nit g'freut, 
Su longsam haut no Kaner g'näht, 
Und Stiech' erbärmli weit. 
Der Master sagt: J sog' der's ner, 
J jog' di scho dervoh; 
Kan su an Tropf'n trifft mer jo 
In ganz'n Land nit oh! 
Dau steiht der Bou und schaut'n oh, 
Haut wuhl nu hamli g'lacht, 
Und morring haut er's wider su, 
Und oft nu örger g'macht. 
Diz ober wörd der Master bäis, — 
Dös is ka Wunder niet, — 
Und sagt: Wos will'st denn thou? dös sog'! 
Den Aug'nblick dau ried'! 
Hiz ärbet', oder wart' des Kind, — 
Ried', — oder es git Wix! 
„J wart' ka Kind und ärbet' niet, 
J will von bad'n nix.“ 
Die mißvergnügke Beirakh. 
O, wenn i ner nit g'heiret häit', 
Hiz wüßt' i, wos i thöt'; 
J 
——— 
— 
— 
— 
—ã 
— 
— 
2— 
— 
— 
—— 
— 
— 
—— 
* 
—** 
* 
* 
— 
—ã 
* 
* 
*