dos,
tt.
205 —
Doch, daß dös Ding nit eiwi wörd, —
Des Foß is endli leer.
Wer ober aff der Welt häit' denkt,
Daß dau wos drinna wär'?
Es is halt ober doch asu,
Su närrsch mer's denk'n koh:
Von Eis'n ligt a Schnälla drin,
Anjuchtes Röimla droh.
Dös ober senn doch Kenner g'wöst?
Denn su wos, dös is schöi!
Wer freili su a Zunga haut,
Der mouß in Wei verstöih.
Sie hob'n selber drüber g'lacht,
Dös Ding haut ihnen g'fall'n:
Der Eierst haut des Löder g'schmeckt,
Der Ander goar die Schnall'n.
—
——
—
——
8
*X—
—
————
2
—7
*
*
— —
Die zweierlei Weine.
hährt,
Es is amaul in Weiland drinna,
— Mer trinkt nit überol an Wei;
Wou's g'wöst is, kon i mi nit b'sinna
Meinetwög'n mog's in Ungern?) sei,
Dau is a Moh von Land reikumma,
An alter braver Bauersmoh,
Der haut a bißla meih'r g'numma,
Als wöi er sonst vertrog'n koh.
Diz mant er scho, der Wög is enger,
Er geiht nit heunt, wöi sunst, su gout;
*Ungarn.
——
— 5
*
**
*
35