zer? 
eidt. 
Hi?“ 
Röih: 
— 321 — 
Du machst an Seiher, a Latern, 
Nau denk' i ah, daß s' z'fried'n wär'n. 
Diz ober hob' i Alles g'macht, 
Su wöi mer's haut mei Kindla g'sagt. 
Doch möcht' i ober wiss'n ner, 
Ob ah a Jedes zifried'n wär'. 
Su denk' i öiz, — dös is mei Rath, — 
Ihr nehmt in Will'n für die That; 
Denn secht, die Schuld is nit on mir, 
J koh, waß Gott! ah nix derfür; 
Denn wos mei Kindla hob'n will, 
Dös thou' i und bin mäuslastill. 
Mei Kindla haut an bäis'n Fouß, 
Wou s' öfters viel droh leid'n mouß, 
Und thöt' i ihr'n Will'n niet, 
So wär' in ganz'n Haus ka Fried. 
Mei Kindla is scho brav und gout, 
Grod daß's halt gern zank'n thout; 
Dös trog' i ober mit Geduld, 
Es is jo ner der Fouß droh schuld. 
Und öiza, — i verlauß' mi draf, 
Sie nehma's doch nit üb'l af? 
Löbt Alli lang, vergnöigt und g'sund! 
Dös wünsch' i no aß Herz'nsgrund. 
—— 
—&— 
— 
— 
— 
5 
—— 
—7 
* 
— 
— — 
— 
— 
— — 
5 — 
—— 
— 
— 7 
5 
33 
1 
— 
—*—* 
——— 
—— 
— 
X* 
3 — 
2 
1L4