s git zwoar ah a, döi wou foahr'n 
Halbi Tög lang rum, 
Kumma nit as ihrer Schös'n. 
In ka warma Stu'm. 
Brouder, wenn mer öiz droh denk'n, 
On döi alta Zeit, 
Hob'n mer Advakot'n g'foahr'n 
Oft Gott waß wöi weit. 
Diza, wenn's verras'n möiß'n, 
Foahr'n s' mit der Boh, 
Und on Bohhuf laf'n s' z' Fouß naus, 
Schaut di Kaner oh. 
Haut's uns denn nit Alles g'numma, 
Höi, die Polazei, 
Thout se si in all'n Böt'l 
Denn nit lieg'n nei? 
Nit amaul meih'r Knall'n dörf mer, 
Dös is drüber naus, 
Und wöi kummt a g'scheiter Kutscher 
Ohni Knall'n aus. 
Wenn a G'schäft a su verhunzt wörd. 
Dös is nimmer schöi; 
Bobel, kumm, dau is a Wörthshaus 
Lauß' uns dau neigeih.