71
und doch hob ih's zou goar nix bracht;
die ganz' Zeit, seit ih leb'n thou
haut mir's ka bisla g'fall'n dau.“
„Drum“, sagt der Toud, „mach' ih a End'!
wos willst denn eig'ntli mit Dein G'schönd?
dau g'fällst Der nit und fort mogst nit,
Du haust meinad a recht dumm's Gried;
häist Du's recht schöi g'hat, nau meintweg'n
wär' Dir mit Recht am Leb'n wos g'leg'n.
„Euch Mensch'n macht mer's kamoal recht,
geiht's gout Euch oder geiht's Euch schlecht;
d'rum mach' mer biz ka Umständ nit,
pack' zamm dei Woar und geih gleih mit.
Du haust ja nach mer g'schriea, Freund,
d'rum bin ih ah scho kumma heunt.
„Hob g'mahnt, ih mach' Der dau a Freud,
öiz merk' ih oaber, daß Di's reut;
sterb'n will halt Kaner von Euch Leut,
a Jeder mahnt, es haut no Zeit.
Wenn's kummat af Euch Mensch'n oh,
Derft ih no heut geih' in Pensio'.