25 
Der Kaffee. 
*9 
V derer löib'n, gout'n Welt 
Gibt's su viel gouta Woar, 
Und doch, wenn's kan Kaffee nit göb', 
J glab', i sterbet' goar. 
Es kon öiz Aner trink'n fröih 
Meintwög'n, wos er mog: 
Venn i fröih mein Naffee nit häit', 
Dös wär' a harter Tog. 
MNer mouß jo doch wos hob'n fröih; 
A Supp'n wär' wuhl gout, 
Dös ober is der Fehler nau, 
Daß's An su dörst'n thout. 
J göb' mei bißla Kaffee niet 
Fröih für 'n best'n Wei, 
Denn wenn i goar an Brontwei trink', 
Su schlauf' i steihned ei. 
J trink'n nit, wöi manchi Leut', 
Sechs, sieb'n Schälla fröih, 
J trink'n just su vürnehm niet, 
Doch ah ka su a Bröih, 
Jbrock' ah nit des Braud vurher 
Scho in a Schüss'l nei, 
Jess' a bißla wos derzou, 
Bisweil'n tunk' i ei. 
Und su bleibt dös mei Fröihstück fort; 
Mir schmeckt mei Kaffee gout, 
Es thout An jo der G'ruch scho wuhl, 
Scho wenn mer 'n mach'n thout. 
On g'sündst'n ober is er doch 
Su, wenn mer gess'n haut, 
J