160 
Und sagt: O Fra Magisteri, 
Lauß' S' ihr'n Herr'n raus. 
Dau kummt er ober selber scho. 
„No, Mich'l, wos bringt Ihr?“ 
„Herr Pfarrer, su is's Nemmeds no 
Nit ganga, als wöi mir. 
Wou, mana S', daß mei Frau denn is?““ 
„No, wou denn? halt in Grob.“ 
Ha, dau is ka Gedank' nit droh, 
Wall i ss derhamm nu hob'.““ 
„Wöi? wen? die Frau? wos wollt'r denn? 
Des Ding bring' i nit zamm.“ 
„„No, Herr, es is halt doch asu, 
Waß Gott! i hob s' derhamm.““ 
„Ihr seid jo g'wieß in Kupf verruckt! 
Is denn ihr Leicht nit g'wöst?“ 
„Drum, Herr, is dös a su a G'schicht, 
Su wöi mer kana löst.““ 
„Ja, Mich'l, i waß allawal 
Nit halb, wöi i bin droh.“ 
„Su hob'n S' ner Geduld a weng, 
Und häiern S'mi ner oh, 
Nau will i's scho derziehl'n, ih, 
Und merk'n S' öiz ner af, 
J glab' Sie brauch'n goar nit lang, 
Sie kumma selber draf. 
J hob' scho, wöi mei Frau haut g'löbt, 
Zwöi Särg' derhamm scho g'hat, 
Döi senn vul Schnitz und Hutz'l g'wöst, 
No, dös häit jo nix g'schad't;