ubk.
133 —
Su ried'n s' öiz no allerhand
Und trink'n fort a Weil;
Die Stund is wuhl scho lang verbei,
Is ober no ka Eil.
Amaul haut doch der Kounz su g'mant.
No, horch! wenn geng'mer denn?
Michel.
diz wart' ner, bis mer alli zwöi
Mit'nander ferti senn.
Su kummt a Mauß um d' ander raf,
Und su wörd's eierst schöi;
Ba An is's vul, ban Andern leer,
Su könna s' jo nit göih.
Doch endli haut der Mich'l g'sagt;
Diz no a Seidla mir;
Nau, denk' i, wer' i su vielleicht
Brod ferti sei mit dir.
Kunz.
Waßt' wos? a Mauß mit'nander no;
Nau ober woll'mer göih!!
Michel.
Und ödiz meintwög'n ah no zwou,
J lauß' kan Tropf'n stöih!
Horch, Kounz! i bin, mei Seil! ka Frusch,
Hupf' ah nit glei dervoh.
Und, Brouder! wenn's aff's Zohl'n kummt,
Su stell' i ah mein Moh.
Su trink'n s' ober doch no zwou,
Und endli genga s' hamm.
Bald senn s' a weng vo'nander g'wöst,
Bald stauß'n s' wider zamm.
*
——
*X.
—
*
—
*
—
—
*
*
—85
—
——
—
—