83
Die Bauern hob’'n’S endli g'mertt,
On an’ Hant’8 quar verdreff n, —
Den GoldfHmicd, Haut cr hanıli q'fagt,
Den mach” | doch au Poffn.
lnd glei in nächft'n Samfta draf,
Daun paßt er [Ho mein'n Maiter al;
Yrezi& um zehun hinmnmt'r.
Er jeßt fi glei on Ufıt Die,
Mei Bauer figt devnöb'n,
Es währt nit fang, haut’8 an Difchkurfch
Von fchlecht’'n Zeit’n güb'n, —
„MM Feder will der Wernft’ diz fei!
Hauft’8 q'häiert, Wierth? fhenk nomaul ei!
(53 {3 n FTeufibhulßn !
X% Bauer mant: Des O’fcheit’jt wär’ halt,
Wenn Aner Könnt wos fine
Bau Ackern, fü an Stollatieg’l,
Und broav Dukat'n drinna.
Der Goldfchmied mant: Dis briugt nau mir;
S wech!’ ih | aus, und gi derfür,
08 halt arod theunua aelt’n.
Der Bauer, der vn Min figt,
Der thout mein’n Goldfhnied zupfn,
Steiht af, gqeiht z0 der Stub’n naus, —
Er ficht'n grod nausfchlupfn,
Und wöl der Schinder hint’ndrei:;
„Yo, [öiber Moh, wos folW’s dem fei?
(Sr will mer a’'wieR 1008 foa’n.“
Der Bauer jagt: Dan driuna foh
Mer jo fa Wurt nit ried'n, —
X waß’s, daß Er dii Moar veriteiht :
Wo8 geltet* wuhl a Kiet'n
Von Guld - ad Halt afır ung'fähr
Weintwögn an hHafb'n Centner [qwer,
Sie Fönnt‘ al ureih’r hob’.