— 192
Er jfingt ad nu an g'iheit’n Bafız
S Fon ich für viel fog'n;
Mn ZIriller wenn er fhloa'n thont,
Den jpfrt mer bis in Mogn;
Nerv kaßt ich nit zZ viel mit ihn ei,
Su grub, wöt der, mouß Kaner fei,
Er i$ an alter Yeiter.
Die Venus ober wenn aftritt,
Dat wWörd’S vul zon Derdruek'n;
S$ aß, mer mon dan mandchn Zog
dl Blind’! Leut” fortfchicn ;
Denn bis |’ a Jeder g'fög'n haut,
Dan {Olog'n f’ jo anauder tandt,
X Fon’ 8 avuhl Ram'ın verdenk'at.
Die Preziofa 18 ihr’ Forfh”,
Und nau ah die Johanna, —
Dan wenn | von Beg’na Abjchied nehmt
Und Amt un mit der Fanna,
Und 3 leßt, wenn f* {törbt, nau i8’8 gvar aus
Dan fchreia | zanum: Johanna raus!
Sie fauß’n ] avar uit ftörch mn.
Viel Kader Haut | nit aft'n Leib, ---
Ba uns thout | nacket lafın;
Mliah day finua fi {ho Qeut”,
Dil daf’r a wos Kafın;
Pakt af, e8 dauert nit vacht Tog',
Su haut |” Schoal, Hoit’ und wos |? ner mog, —
Day kennt uıer fcho die Herr.
Diz in Bulfanus, den Iaßt gbid,
Der toh fho nit viel mach,
Er Auappt und iS ah fimft nit {cQGL,
Die Leut’, di thHöt'n lach'n;
Sn Fridolin, den Homerknücht,
Den tappet’'n, den fpielt er röcht,
Den art er N nit nehme.