Volltext: Johann Wolfgang Weikert's ausgewählte Gedichte in Nürnberger Mundart

— 192 
Er jfingt ad nu an g'iheit’n Bafız 
S Fon ich für viel fog'n; 
Mn ZIriller wenn er fhloa'n thont, 
Den jpfrt mer bis in Mogn; 
Nerv kaßt ich nit zZ viel mit ihn ei, 
Su grub, wöt der, mouß Kaner fei, 
Er i$ an alter Yeiter. 
Die Venus ober wenn aftritt, 
Dat wWörd’S vul zon Derdruek'n; 
S$ aß, mer mon dan mandchn Zog 
dl Blind’! Leut” fortfchicn ; 
Denn bis |’ a Jeder g'fög'n haut, 
Dan {Olog'n f’ jo anauder tandt, 
X Fon’ 8 avuhl Ram'ın verdenk'at. 
Die Preziofa 18 ihr’ Forfh”, 
Und nau ah die Johanna, — 
Dan wenn | von Beg’na Abjchied nehmt 
Und Amt un mit der Fanna, 
Und 3 leßt, wenn f* {törbt, nau i8’8 gvar aus 
Dan fchreia | zanum: Johanna raus! 
Sie fauß’n ] avar uit ftörch mn. 
Viel Kader Haut | nit aft'n Leib, --- 
Ba uns thout | nacket lafın; 
Mliah day finua fi {ho Qeut”, 
Dil daf’r a wos Kafın; 
Pakt af, e8 dauert nit vacht Tog', 
Su haut |” Schoal, Hoit’ und wos |? ner mog, — 
Day kennt uıer fcho die Herr. 
Diz in Bulfanus, den Iaßt gbid, 
Der toh fho nit viel mach, 
Er Auappt und iS ah fimft nit {cQGL, 
Die Leut’, di thHöt'n lach'n; 
Sn Fridolin, den Homerknücht, 
Den tappet’'n, den fpielt er röcht, 
Den art er N nit nehme.
	        
Waiting...

Nutzerhinweis

Sehr geehrte Benutzerin, sehr geehrter Benutzer,

aufgrund der aktuellen Entwicklungen in der Webtechnologie, die im Goobi viewer verwendet wird, unterstützt die Software den von Ihnen verwendeten Browser nicht mehr.

Bitte benutzen Sie einen der folgenden Browser, um diese Seite korrekt darstellen zu können.

Vielen Dank für Ihr Verständnis.