—190 
J sitz', — öiz steig' und schlog' und beiß', 
Föihr' di ner af röcht schöi, 
J lauß' di nit on Bud'n meih'r, 
Du moußt mit mir aff d' Häih' 
Hopp, — he, dau schau', wöi schöi dös geiht, 
Du flöigst jo prächti naf, 
Du haust jo g'schwink g'lernt, wos der Möhr's. 
Diz blei' mer ner su broav. 
Dös is a Luft, dau schnaft mer frei 
Und denkt nit on sei Nauth, 
Döi an drunt' ba den Heuchlerpack 
Oft quält bis aff'n Taud. 
Sie schreia z'samm', o dös is röcht, 
Den sollt's no schlechter geih', 
Häit' der wos g'ärbet, häit' er's ah, 
Grod su, wöi mir, su schöi. 
O löib'n Leut', dös sog' i euch, 
Dau schaut ich ner nit um. 
Wenn Jeder su viel g'ärbet häit', 
Doch Ans, dös woar dös dumm 
Dös is, daß i stets eih'rli woar, 
J hob's nit anderst kennt, 
Drum hob' i denkt, die andern Leut' 
Senn's a, und hob' mi breunt