lah,. 
net. 
ern gout. 
nit 
J. 
ng 
8. 
Imm, 
thäit, 
9 
er Bou—. 
rad. 
dull, 
fseckt— 
Und wall i gern Verschla mach' 
Und hob' ban Tog ka Zeit, 
Drum wenn i su a Stub'n häit' 
Dös, man i, wär' mei Freud'. 
No, wenn's ka Stub'n koh nit sei, 
Wenn's ner an Eck'n wär', 
An Tiesch, an Stouhl, a Fensterla 
Und Blumma um mih her. 
Dau wär' i ah scho z'fröid'n miet, 
Zöiget in Vurhang zou 
Und houstet aff döi ganza Wölt, 
Nau häit' die Seil' an Rouh— 
A langa Pfeif'n und derzou 
Angout's, frisch' Glösla Bbier. 
Dau kummet'n, dös waß i g'wieß, 
Gedank'n g'noug zo mir. 
Doch wenn a dös wär' z'viel verlangt 
Und eppet z'gout sollt sei, 
Nau wünsch' i mer an Kast'n bald, 
Dau löckt mih nauchher nei. 
An Bünd'l Hub'lspä' in's G'nick 
Und nau in Deck'l draf, 
—A 
Bis mi der Herr weckt af. 
8— 
—* 
ẽ 
— 
—