204 — 
Packt er s' und schmeißt s' in Kanoal, 
Doch döi is wöi Sunder: 
Döi gäith goar nit unter! 
Schreiat s' ösitz um Hilf ner blaus 
Wärs ihr zon verzeiha; 
Doch „Causknicka“ gäiths öitz laus. 
Immerfort zon Schreia; 
Ner „Causknicka“ brüllt ss wos koh 
Vulla Freud', daß s' nu ihr'n Moh, 
Eih s' is unterganga 
Aergern koh, döi Schlanga. 
9 
— 
Und der Moh thout wöi verrückt 
Her a Stanga schlaaf'n, 
Haut s' miet unters Wasser drückt, 
Daß s' soll goar dersaaf'n. 
Wöi ihr'n Kupf ös Wasser deckt, 
Haut s' nau ihri Arm raus g'streckt; 
Jeda thöt draf wett'n, 
Daß sie si möcht rett'n. — 
's is an Strauhhalm zo derreich'n, 
In den Fall die Reg'l, 
Doch döi macht blaus z'letzt ös Zeich'n 
Mit die Damansg'l: 
Wöi mer halt a Laus sunst g'nickt; 
Su dersaft ss nau, — ganz beglückt, 
Daß ihr'n Moh vur'n Trenna 
Nu haut ärgern könnal — 
—— —