—— — 
149 — 
Dös is für'n Moh ka klahna Strauf, 
Nachts Swölfa nuamoal 
Fort zlIahf'n mit den grauß'n Schlauf 
Bis 'naus in's Ros'nthoal; 
Doch läut er ba der Amm' ball oh 
Und wöi s' nau schaut zon Fenster roh, 
Thout er sei Woar ausricht'n. 
„Glei, gleil ih pack' mei Sach ner z'samm“ 
Haut nau die Hhebamm' g'sagt, 
„Und gäth nau glei mit Ihna ham, 
„Denn ba der finstern Nacht, 
„Nit grod, daß mer si färcht'n thout, 
„Es is doch a Begleitung guot, 
„Drum thenna 8' af mih wart'n!“ 
Vurn Haus senn nu döi Baamstämm g'lögm, 
Woi's hob'n die Woag'ner g'habt; — 
Oeitz därft dös freili nemma g'schög'n — 
Kahn meiher werd's d' erlabt; — 
Oeitz mouß die Gaß schöi ohgraamt sei, 
Sunst schreit' die Polizei glei eih, 
Scho weng an Kührifäßlal — 
„Döi Bammstämm' senn ganz ohgenehm!“ 
Der Metzgermaster mahnt, 
Er setzt si draf, — macht si's bequem, 
Haut in a Eck si g'lahnt; 
Nau spreizt er seini Bah nu weg 
Und schläft dau drinna in den Eck, 
Weéi wenn in Bett er liegert. 
Dau traamt's 'n öitz vo Vöich und Leut', 
Vo Kälbla, — von 'ra Cauf, — 
Vo G'vattern und vo Ochsahäut'; 
Af ahmoal wacht er af. — — — 
Er denkt: „Der Teuf'l hull dösi Amm'.