99
— —
29. Das Sebet der Zungfrau.
f
64 Jungfer, wenn döei älter werd
K— Und unverheireth bleibt,
Is ärger wöi a Mannsbild nau
Der wou si nit beweibt.
Aalta Jungg'sell häichst'ns is
A weng a Sunderling,
Doch is a alta Jumpfer mahst
Abissig's, grandig's Ding.
Vo ahna Solchm derziehl' ih öitz,
Ih glab scho, daß si s lohnt; —
Döi haut, dau wou ih wohna thou,
In Erka droben lang gwohnt.
Doch woar der Ordnungssinn ba ihr
Grod nit ös allerbest:
Es is der reinsti Trempala
Ihr Stübla immer g'west.
Drum hauts ah oft ihr Woar verlegt
Und haut si dernauch nau g'soucht
Und sie find's nit in Aug'nblick glei
Haut s' elend gischöndt und gefloucht.
Es haut si, — su haut s' gwettert oft,
Banoh der himm! bug'n;
Vur Bausert woar ihr G, sicht ganz krumm,
Oes Maul af d Seitm zugm.
Doch glei draf woars nau wider gout,
Als häit seder Furn öitz g'reut —
Und trotz der Bausert woar s' doch nit
Ganz ohna Frömmigkeit.