128
Ba an Schreiber aff an Stödtla
Bin i g'wöst Incipient;
Dös göb' scho allah a Blötla,
Wos i dau derziehl'n könnt'.
J häit' mir a Händ weckg'schrieb'n,
Und nit halb genoug copiert;
Doch drei Woch'n hob' i's trieb'n,
Bin i wider abmarschiert.
No, öiz kummt mei Vormund g'loff'n
Und sagt: „Waßt', wos d' wer'n thoustd
Hob' für di an Ploz ohtroff'n,
Und wennst' nit willst, glabst's? du moußt
Moußt a Apotheiker wer'n,
Denn es steiht a Stell dort leer.
„Ja, Herr Vetter, herzli gern!
Wenn i ner scho aner wär'!“
Glei in andern Tog ba Zeit'n
Geiht's aff d' Apotheik'n laus;
Seha s' mi scho oh von weit'n,
Sog'n: Der is zimli grauß!
Giz kummt glei a Herr, a g'wießer,
Fraugt mi, wos i g'lernt häit“
Wöi i's sog', sagt der Proviser:
Dös is g'noug, mei Freund! — er geiht!
Nau hob i an Kafma g'fund'n:
Drei Tog' is's dau ganga schöi;
Ober in zwölf, dreizi Stund'n
Goar nit von den Ploz afstöih,
Allsfort in die Böicher g'schrieb'n,
Su wos kröigt mer doch ah satt.