— 107 —
Und mwall’'n doch [u mand’n Tog
Der Dorit nit will vergöih,
Su moduß er doch in Wörthshaus jet,
Sr haut nit anderft Könnt;
Dau dörf mern doch nit hHul’n weit,
Und Haut’n. ba der Händ.
Sür ihn wär’ freilt beffer g’wölt,
Er mwohnet’ nit u g’nau;
Denn, wenn er oft on beft’n fibt,
Schreit oder kummt die Frau;
Und mwöi halt nau die Weiber fenn,
‚Sie bringt’s Io faber her, —
8 halt der Tropf ho wider dau!
Sur fagt |” für ordinär.
nie
E83 hilft Halt ober ANeS nir,
Sr mouß mwuhl mit ’ra fort;
Und fteiht oft Ia zwou Stund.nit 05h,
So fikt er wider dort.
Der Pfarrer Haut’3 in Gout’n g’jagt,
Sei Freundfchaft {Ho mit G’walt;
Dis mog mer jog’n, wos mer will,
Er jaat, e8 dörft’t ’n halt.
Doch wenn’3 ner [u ban Tog no wär’,
Daun möcdht’8s no immer qöih;
Subald al8 ’8- ober Wbend wird,
Dau treibt er’3 eierft {HÖL;
Er bleibt fu lang, al Aner bleibt,
Oft [Hreit der Wächter zwa;
Er fibt und trinkt, bis Alles geiht,
Nau geiht er ober ah.