— 96 —
Die Hab’n haut er in der Händ,
Macht mit’n Fouß a Cumplament.
Yo, jagt der Herr, wos bringt denn Ihr?
„Ach, g'ehrier Herr, verzeiha S’ mir; —
ob mi in Shrı'n Haus fu weit
DHerhalt’'n ireu {u Langa Beit;
Diz Hält’ I Halt a röchta VBitt, —
Siab’ immer, Sie verfoa'n mer’8 niet.
Wall Kaner 5iz dis Bouch nit Hält,
So hob’ i denkt, menn’8 SJhna g’fällt,
Sie nehmet’n fan Andern oh,
Wall ı Döt Stell’ verfeha fobh.“”
Der Herr, der wend’r fi um und [adt,
Häit’ bald vur Lady’n goar nir g’jagt.
„Sa, fogt ner, Mich’, mant Shr denn
Daß alt Leut dau tauali fenn?
Denn, Hort, £ wil’S Euch Jog’n ner,
Dit Stell verfeha; Dös is IOwer;
Doch, wenn Ihr mant, Ihr lernt’8 bald,
Meintwög’n, fo yrobötiert’8s halt.
or Fönnt ’n Mönta zou mer qöih,
Und Lödt Cuch faber oh und {höi;
hr bleibt nau in der Stub’n drin,
Wou I mit al mein Leut’n hin“
On Mönta, glei in aller Fröih,
33 {ho der neu Bouchhalter höt,
Sr haut fein beft’'n Ruk {ho 05,
Und [Höini langt Affchlüg droß.