2*8
2*
*
—*
7*
——
22
*
— 7
*
77
— *—
14
So sagt er: „No, öiz wart' er ner,
Dau fällt's mer grod öiz ei,
J laf' halt g'schwink in's Wörthshaus num,
Dau wörd scho ana sei.“
No öiz, dau is die Kreid'n jo.
„Herr, i koh nix derfür!“
Dau schreib' i dös Recept awal
Her on die Stubathür;
Und schickt nau glei in's Schoulhaus hie,
Und su laßt's schreib'n af.
„O ja! dös koh der Schoulg'sell thou—
Der koh jo schreib'n brap.“
Kam is der Docter fort a Wal,
Su geiht der Jammer oh.
Hiz wörd die Frau erbärmli kronk
Und Kans, des schreib'n koh!
Diz hebt der Bauer in der Angst
Die Thür von Ang'ln aus
Und rumpelt aff an Karr'n miet
Vür's Apotheikers Haus.
G'schwink, Herr, dau geih' er raus a weng,
Dau hob' ina Recept;
Es g'häiert für mei kranka Frau, —
Is d' Fraug, ob s' meih'r lebt.
„Wos soll's denn nau dort auß'n thou?
Dau trackt's ner rei zo mir.“
Ja, Herr, wenn's gieng', es geiht jo niet,
's is goar a graußa Thür.
—
—E
VN
„J waß jo goar nit, wos ihr wollt!
J koh's jo nit verstöih!“
No, daß i a Recept dau hob'
Und daß er raus soll göih.