giet, 
105 — 
Und wenn mer ah nit schlauf'n koh, 
So ligt mer doch in Rouh; 
Nau sagt mer: Hiz, Welt, gouta Nacht! 
Und macht die Vürhäng' zou. 
Die zwei altlen Rameraden. 
Es koh nit Jeder Oberst wer'n, 
Wörd goar nit Jeder Corporal; 
Es wäret's goar nit Jeder gern, 
Dös wär' für Manch'n scho a Qual 
Wer nit koh lös'n und nit schreib'n, 
Mouß eiwi Muschkatöier bleib'n. 
Zwöi alti, treui Kamerad'n, 
Döi mitanander langa Zeit 
In Feld senn g'stand'n als Soldat'n, 
Und hob'n niemaul g'hat kan Streit. 
Senn endli doch, nauch langa Wart'n, 
Wos wur'n, su — wöi Salvaguard'n. 
Sie hob'n allzwöi Weiber g'hatt'n: 
Die ah is g'wöst abscheuli schöi, 
Is rummerg'schwaft als wöina Schatt'n. 
Und will doch nit zon Vatter göih;*) 
Und wenn s' an Tog röcht fort haut zankt, 
So haut s' in andern fröih ohg'fangt. 
—— 
—S—— 
— 
— 
— 
— 
—— 
— 
— — 
—* 
5 
—— 
—— 
— 
— * 
— 
— 
— 
— 
— 
— 
3 
— 
X. 
— 
— * 
ã 
7 — 
* 
2* 
15 
* 
3 — 
*— 
———— 
** 
— 
—— 
—— 
A 
* 
—— 
AAr 
— 
———— 
* 
* 
* (zum himmlischen Vater gehen) sterben.