17 — 
Doch, wenn i koh so bring' i'n miet; 
Thal' ner awal die Nüss'. 
No öiz, nix Närrscher's siech i niet, — 
Der fängt zon thal'n oh, 
Und klappert mit'n Nüss'n rum, 
Su närrsch mer's denk'n koh: 
„Haust du an Thal, hob' ih an Thal, 
Döi g'häiern mei, döi dei.“ 
An Sok no haut er ba ihn g'hat, 
Dau wörft er s' händvul nei. 
diz, wöi si Alles in der Welt 
Oft grod su schick'n mouß! 
Der Pfarrer haut in Körchhuf g'wohnt, 
Und haut an bäis'n Fouß; 
Diz thout den grod sei Bah su weih, 
Er koh's nit halt'n aus; 
Lür lauter Schmerz'n sicht er z' Nachts 
Awal zon Fenster naus. 
„Wos is denn dös? Wos häir' i denn? 
Wos mouß in Bahhaus sei? 
J häier' Bih und häier' no: 
Dau döi senn mei, döi dei! 
J bleib' um Alles in der Welt 
Nit länger dau allah; 
Denn, wöi i häier', thal'n jo 
Die Taudt'n ihri Bah!“ 
Von Pfarrhaus geihtmit Fleiß a Thür 
In d' Müßnerswohning nei, 
Daß, wenn mer'n Müßner hovb'n will, 
Su mouß er glei dau sei. 
———— 
— 
— 75. 
—ñ—e 
2 
* 
— 
75— 
———— 
A 
— 75. 
— 
— 
——5 
35 
** 
** 
— 
—F