14 
Ihri Kinder brauch'n a Mutter, 
o, ich wüßt' a g'scheidta fei, 
's is mei Poathla, häiern S', a Madla, 
ja, döi nehmat Ihna gleih!“ 
„Ja, Fra Bos“, sprach drauf der Wittwer, 
häitt'n Sie's ner eiher g'sagt, 
denn ih hob in Rausweg Aner, 
wal s'mit g'rouht, scho Hoffnung g'macht.“ 
Die Erbschaft. 
An alter Moh, der si' sei' Lebtog plaugt 
und der trotz all'n Fleiß zo nix is kumma, 
den hob'n s's, wal er a broaver Berger woar. 
öiz endli in a G'stift afg'rsumma.. 
Dau woar für alli Zeiten für ihn g'sorgt 
und häitt' sei' Leb'n no könna g'nöiß'n, 
wär' er ner nit banoh die ganz Zeit kronk 
und häitt' su schreckli leid'n möiß'n.