— 90 —
Und daß di Sad ban Ali'n bleibt,
Dis win I joa’n ner.
Der Schulmeifter.
Ner fachti, Jachti, Nadhber SGörg!
Seid Junft a a’]dheiter Mod;
€3 mill’3S jo der Herr Pfarrer fu,
S$ bin nit {qQuldi droh.
Und wenn der wos befehl’n ihout,
Wos foh denn ih derfür?
Und Siza, Nachher, jecht’r’3 Doch,
Die Schuld 8 nit on mir.
Der Bauer.
Worum nit der Herr Pfarrer goar!
Dis kon i nit verftöih !
Diz nehm er’8 halt für ungout niet;
Will glet ah zon ihn aqöih. — —
Und mw6i er hie in’8s Pfarrhaus kummt,
Dau ftraft er Iho in Fouß,
Sagt, daß er mit’n Herr’n no,
Wenn’8 fei kfoh, ried’n mouß.
Der Pfarrer kummt und fagt: No, Görg,
Wos brinat den Siz no Shr?
Der Bauer.
Herr Pfarrer, wern S’ Halt nit bäis, —
’8 iS freili arub von mir, —
Und fHaua S’, i hob’ weiter nir,
€3 trifft a Fraug ner ob,
Döt £ mit mein Verftand afu
Halt nit begreifn kfoh.
Mei Bou, Herr Pfarrer, lernt vur, —
Er lernt doch funfit fu fhöi,