16
Mit aha füngt’8 zon ftinkn ob
Und alli Hauwr flöign 1oh, —
iz jicht {” al8 mwöi balböiert.
Mei Bon, der rsicht in NReifigg ruch,
THout aff die Pfer’ neihana:
Diz geiht’s Links afi’n Nordpol zou,
Day thout des Eis afthaua;
Die Hering’ [Hivimma brant’n rum,
Die Wallfijch fenn vur Hig ganz dumm,
Vier fon * mit Händ’n fanaa.
Hingeg’n affın Südpol zu,
Day thoutf Halt 9UL’S derfröiern,
Die Luft wird Eis, des Feuer g'fröit,
Und Adle3 mouß krepbiern.
Diz nut ev wvider aff die Gänl’,
Ind röchts geiht’8 nüber wii a Pfeil, —
Dis kaf I Diz nit theuer.
Wou’s z’ei’rft 18 z'woaru qluÖft, wörb'S Diz 3 Eolt,
Wou’8 3'Eolt iS g'wöft, wörb'S 3 har,
Sur geiht’'8, wenn fu a Hundsbon führt:
Dis iS Halt doch kr O'jpaß. —
Er jicht, dis Ding, dis thout fa qout,
Er reißt vır Qatfal vuler Wouth:
Diz aeiht'® in d’ Hüich möi ‘8 Londer.
Die Cere3 iS ban Iupiter
Und thont fi grod beklog'n:
Diz dörf i, — fid) den Sput ner oh, —
Goar a Barrid’n trog'n;
Dei Sunna Haut fi runtergfentkt
Und haut mer alli Hawr verfengt.
Dil Han’rtour uoußkt du 20h u.
Und mwöi {? fiu-red’t, jur brüßlt der Alt’
Und zDigt die HÄädhfN naf;
Dan unt'n monß wos GliihedS jel, —
Wlir ioahr'n Blayf’har af.